Günbatur (Şiir)

GÜNBATUR

BİR MİSAFİR İDİM, GELDİM KAPINA,
İKİNCİ VATANIM OLDUN GÜNBATUR,
ÜZÜLDÜM YALNIZLIĞINA, KARA BAHTINA,
YANINA YOLDAŞIN OLDUM GÜNBATUR…
PEGLERİN, TARİHİN SON TEMSİLCİSİ,
İÇİNE BATMIŞTI, GÖRDÜM GÜNBATUR,
BİR ZAMANLAR BU KÖYLERİN, EŞSİZ İNCİSİ,
ŞİMDİ TEK BAŞINA, YORGUN GÜNBATUR…
UZAKLARDA YAŞAR, KALPLERDE ADIN,
İNSANLARIN VARDI, BOL İDİ TADIN,
DERT NEDİR BİLMEZ İDİN, NEŞE SAÇARDIN,
YALNIZLIK YARAMADI, SOLDUN GÜNBATUR…
HAZAN MEVSİMİDE, GELİP GEÇECEK,
TOPRAĞINDA TAŞINDA GÜLLER AÇACAK,
UZAKLARDAKİLER DE SANA KOŞACAK,
BAĞRINDA TOPLANACAKLAR, BİLDİN GÜNBATUR…
EL ELE VARMAZ BELKİ, SEN BEKLE DE GÖR,
YOLUNU BULACAK, TOPAL YA DA KÖR,
ÖLÜM HAK İSE MİRAS HELALDIR,
ŞİMDİ OLMAZ BELKİ, SONDA DÖNÜŞ SANADIR…

ABDULLAH BİRİNCİ (Kasım 2009)